سویق که به آن در فارسی قدیم، «پِست» گفته می‌شد، امروزه با اسامی «قاووت» یا «پوره» هم نامیده می‌شود. گفتنی است که لغت نامه دهخدا لفظ «قاووت» را ترکی می‌داند که غالباً به معنای آرد تفت داده شده حبوبات بیان شده است؛ لیکن این واژه، گاه در مورد غیرحبوبات (مانند برخی میوه‌ها یا تره بار) نیز کاربرد دارد.
معرفی سویق‌ها
سویق ها به طور عمده برای تقویت بدن استفاده می‌شوند؛ به عنوان مثال در تغذیه کودکانی که در سن رشد قرار دارند، می‌توان از سویق استفاده کرد و به نوعی، سرلاک طبیعی نیز محسوب می شود.
همچنین برای وزن‌گیری جنین در سه‌ماهه پایانی بارداری، مصرف سویق می‌تواند مؤثر باشد. البته میزان استفاده از سویق در آن دوران، باید کنترل‌شده باشد و مصرف زیاد سویق نیز می‌تواند باعث اضافه وزن بیش از حد جنین یا مادر او گردد.
برخی از سویق‌ها اساساً دارو هستند نه غذا؛ یعنی آن‌ها را نباید همیشه خورد و به صورت عادت غذایی در آورد. برای مثال گفته‌اند: «از سویق‌های گندم و جو که بگذریم، دیگر انواع سویق، به عنوان غذا مصرف نمىشوند ومصرف دارویى دارند؛ آن گونه که سویق کُنار، سویق سیب و انار ترش، براى مهار کردن شکم و حرارت دادن بیشتر به آن، به کار مىروند، یا از سویقِ خرنوب و سنجد، براى مهار کردن طبع، استفاده مىشود».
انواع سویق
از دانه‌های مختلف غلات، حبوبات و هسته میوه‌ها یا برخی از خود میوه‌ها و تره‌بارها، سویق‌های متنوعی تهیه می‌شود. مانند سویق گندم، سویق جو، سویق برنج، سویق نخود، سویق عدس، سویق سنجد، سویق سیب، سویق کنار، سویق کدو تنبل، سویق دانه انار، سویق خشخاش و … . البته گاهی سویق‌ها را با هم ترکیب می‌کنند؛ مانند: سویق گندم و جو!
سویق مناسب خودتان را پیدا کنید
خاصیت هر سویقی با خاصیت همان چیزی که از آن تهیه شده است تناسب دارد.
مثلاً وقتی جو از گندم سردتر است، طبع سویق جو هم از سویق گندم سردتر است؛ بنابراین خوب است قبل از تهیه و خوردن سویق یا قارووت‌ها، طبع و مزاج خودتان رابشناسید تا انتخاب درستی داشته باشید.
به همین دلیل، بعضی از سویق‌ها را بر اساس ویژگی مصرف‌کننده یا خاصیتشان نام‌گذاری می‌کنند. مانند سویق کودک، سویق نوزاد، سویق چاقی، سویق لاغری.
